Ali Sirmen: Kader mi?

Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Otobüsten bileti aldık. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Olacağı varsa olur. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. İnatçı, dediğim dedik. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Hüzünleniyorum. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Tartışmaya başlıyorlar. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Kafam iyice bozuk. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Hepsi boş laf. İleride bir muz kabuğu görüyor. Sohbet ediyoruz. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. ",. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sayıları üçe çıkıyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Çektim arabayı sağa. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. . Dayadım tabancayı kafasına. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. ”Şoför bıçkın. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. . Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor.

Ali Sirmen: Kader mi?

”Şoför bıçkın. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hüzünleniyorum. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Dayadım tabancayı kafasına. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Olacağı varsa olur. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Çektim arabayı sağa. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sohbet ediyoruz. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. . Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Otobüsten bileti aldık. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. ",. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Hepsi boş laf. Kafam iyice bozuk. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Sayıları üçe çıkıyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. . Tartışmaya başlıyorlar. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. İnatçı, dediğim dedik. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var.