Ali Sirmen: Kader mi?

Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. . ”Şoför bıçkın. Hüzünleniyorum. Çektim arabayı sağa. Kafam iyice bozuk. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Otobüsten bileti aldık. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. ",. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. . Sayıları üçe çıkıyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. İnatçı, dediğim dedik. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Hepsi boş laf. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Olacağı varsa olur. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sohbet ediyoruz. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Dayadım tabancayı kafasına. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Tartışmaya başlıyorlar. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz.

Ali Sirmen: Kader mi?

Kafam iyice bozuk. Hepsi boş laf. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Tartışmaya başlıyorlar. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Sohbet ediyoruz. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. . Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Sayıları üçe çıkıyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Ona iki kişi daha katılıyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Otobüsten bileti aldık. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. ”Şoför bıçkın. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. İnatçı, dediğim dedik. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. . Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. ",. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Hüzünleniyorum. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Dayadım tabancayı kafasına. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Çektim arabayı sağa. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Olacağı varsa olur. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Bunlardan biri öneriyi reddediyor.